Apostoł Piotr tak napisał o Chrystusie: „On grzechy nasze sam na ciele swoim poniósł na drzewo, abyśmy, obumarłszy grzechom, dla sprawiedliwości żyli; jego sińce uleczyły was” (1 Piotra 2:24). Przypomnijmy sobie, dlaczego ofiara Chrystusa była konieczna, co zostało dzięki niej osiągnięte, i jak możemy z niej odnieść pożytek.
1. Dlaczego ofiara Chrystusa była konieczna?
a) Człowiek popadł w grzech.
„Przeto jak przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech śmierć, tak i na wszystkich ludzi śmierć przyszła, bo wszyscy zgrzeszyli” (Rzym. 5:12).
- Grzech to postępowanie niezgodne z wolą Boga, sprzeczne z Jego prawem.
„Każdy, kto popełnia grzech, przekracza też prawo, ponieważ grzech jest przekroczeniem prawa” (1 Jana 3:4, Nowa BG). Bezprawie to postępowanie sprzeczne z wolą Boga.
- To niedoskonałość, chybienie celu, brak chwały Bożej.
„Wiem tedy, że nie mieszka we mnie, to jest w ciele moim, dobro; mam bowiem zawsze dobrą wolę, ale wykonania tego, co dobre, brak; albowiem nie czynię dobrego, które chcę, tylko złe, którego nie chcę, to czynię” (Rzym. 7:18, 19; por. 3:23). Jest to wadliwa, skażona natura.
- Grzech jest niewolą.
„Jezus im odpowiedział: Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, każdy, kto grzeszy, jest niewolnikiem grzechu” (Jana 8:34). Grzech zniewala i uzależnia. Jest okrutnym panem.
- Bezpośrednim źródłem grzechu dla nas są nasi prarodzice, Adam i Ewa, którzy zapragnęli
być niezależni od Boga i stać się równi Jemu. Ewę zwiódł diabeł, a Adam przyłączył się
do niej (1 Mojż. 3:1-6; Obj. 12:9).
b) Nie potrafimy o własnych siłach wyzwolić się spod panowania grzechu.
„A zatem stwierdzam w sobie to prawo, że gdy chcę czynić dobro, narzuca mi się zło. Albowiem wewnętrzny człowiek [we mnie] ma upodobanie zgodne z Prawem Bożym. W członkach zaś moich spostrzegam prawo inne, które toczy walkę z prawem mojego umysłu i podbija mnie w niewolę pod prawo grzechu mieszkającego w moich członkach. Nieszczęsny ja człowiek! Któż mnie wyzwoli z ciała, [co wiedzie ku] tej śmierci?” (Rzym. 7:21-24, BT). Czy tonący człowiek może swoją własną ręką uchwycić się za włosy i wyciągnąć na brzeg?
c) Również inni ludzie nie mogą uwolnić nas od grzechu.
„Przecież brata żadnym sposobem nie wykupi człowiek ani też nie da Bogu za niego okupu, bo okup za duszę jest zbyt drogi i nie wystarczy nigdy, by mógł żyć dalej na zawsze i nie oglądał grobu” (Ps. 49:8-10). Twórcy wielkich religii nie odkupili swych wiernych, gdyż sami podlegali grzechowi i śmierci. Żaden przywódca religijny nie zapłacił za nas Bogu okupu.
d) Ofiary ze zwierząt nie mogły naprawdę zgładzić grzechu.
„Jest bowiem rzeczą niemożliwą, aby krew wołów i kozłów mogła gładzić grzechy” (Hebr. 10:4). Uwaga: Bóg w swej łasce przebaczał Izraelitom grzechy, gdy składali ofiary zwierzęce, które były zapowiedzią doskonałej ofiary Chrystusa. Jednak same ofiary nie gładziły skutecznie grzechu, bo trzeba je było stale ponawiać.
e) Potrzebna była doskonała ofiara, która oczyściłaby nas z grzechu – Izajasza 53:3-12:
„Wzgardzony był i opuszczony przez ludzi, mąż boleści, doświadczony w cierpieniu jak ten, przed którym zakrywa się twarz, wzgardzony tak, że nie zważaliśmy na niego. Lecz on nasze choroby nosił, nasze cierpienia wziął na siebie. A my mniemaliśmy, że jest zraniony, przez Boga zbity i umęczony. Lecz on zraniony jest za występki nasze, starty za winy nasze. Ukarany został dla naszego zbawienia, a jego ranami jesteśmy uleczeni. Wszyscy jak owce zbłądziliśmy, każdy z nas na własną drogę zboczył, a Pan jego dotknął karą za winę nas wszystkich. Znęcano się nad nim, lecz on znosił to w pokorze i nie otworzył swoich ust, jak jagnię na rzeź prowadzone i jak owca przed tymi, którzy ją strzygą, zamilkł i nie otworzył swoich ust. Z więzienia i sądu zabrano go, a któż o jego losie pomyślał? Wyrwano go bowiem z krainy żyjących, za występek mojego ludu śmiertelnie został zraniony. I wyznaczono mu grób wśród bezbożnych i wśród złoczyńców jego mogiłę, chociaż bezprawia nie popełnił ani nie było fałszu na jego ustach. Ale to Panu upodobało się utrapić go cierpieniem. Gdy złoży swoje życie w ofierze, ujrzy potomstwo, będzie żył długo i przez niego wola Pana się spełni.
[…] Sprawiedliwy mój sługa wielu usprawiedliwi i sam ich winy poniesie. Dlatego dam mu dział wśród wielkich i z mocarzami będzie dzielił łupy za to, że ofiarował na śmierć swoją duszę i do przestępców był zaliczony. On to poniósł grzech wielu i wstawił się za przestępcami”.
- Mesjasz miał zgładzić nasze grzechy:
„zraniony za występki nasze”; „Pan jego dotknął karą za winę nas wszystkich”; „za występek
mojego ludu śmiertelnie został zraniony”; „złoży swoje życie w ofierze”; „sam ich winy
poniesie”; „ofiarował na śmierć swoją duszę”; „poniósł grzech wielu”.
- Mesjasz miał być bezgrzeszny:
„bezprawia nie popełnił ani nie było fałszu na jego ustach”.
- Proroctwo z Księgi Izajasza spełniło się na Jezusie Chrystusie, który był bezgrzeszny
i złożył swoje życie na doskonałą ofiarę za nasze grzechy:
„Któż z was może mi dowieść grzechu?” (Jana 8:46). „[…] Objawił się On jeden raz u schyłku
wieków dla zgładzenia grzechu przez ofiarowanie samego siebie” (Hebr. 9:26).
2. Co zostało osiągnięte dzięki ofierze Chrystusa?
a) Usprawiedliwienie, to znaczy ułaskawienie, amnestia.
„Gdyż wszyscy zgrzeszyli i brak im chwały Bożej, i są usprawiedliwieni darmo, z łaski jego, przez odkupienie w Chrystusie Jezusie, którego Bóg ustanowił jako ofiarę przebłagalną przez krew jego, skuteczną przez wiarę” (Rzym. 3:23-25a).
b) Odkupienie i odpuszczenie (przebaczenie) grzechów.
„W którym mamy odkupienie przez krew jego, to jest odpuszczenie grzechów, według bogactwa łaski jego” (Efez. 1:7, BG).
c) Oczyszczenie sumienia człowieka.
„O ileż bardziej krew Chrystusa, który przez Ducha wiecznego ofiarował samego siebie bez skazy Bogu, oczyści sumienie nasze od martwych uczynków, abyśmy mogli służyć Bogu żywemu” (Hebr. 9:14).
d) Pokój i pojednanie między człowiekiem a Bogiem, pokój i pojednanie między
stworzeniami.
„I żeby przez niego wszystko, co jest na ziemi i na niebie, pojednało się z nim dzięki przywróceniu pokoju przez krew krzyża jego. I was, którzy niegdyś byliście mu obcymi i wrogo usposobionymi, a uczynki wasze złe były, teraz pojednał w jego ziemskim ciele przez śmierć, aby was stawić przed obliczem swoim jako świętych i niepokalanych, i nienagannych” (Kol. 1:20-22).
e) Uprawomocnienie Nowego Przymierza.
„Ten kielich to Nowe Przymierze we Krwi mojej, która za was będzie wylana” (Łuk. 22:20, BT).
3. Jak możemy odnieść pożytek z dobrodziejstw ofiary Chrystusa?
a) Pokładając wiarę w Panu Jezusie jako naszym Zbawicielu.
„Odpowiedział im Jezus: Jam jest chleb życia. Kto do Mnie przychodzi, nie będzie łaknął; a kto we Mnie wierzy, nigdy pragnąć nie będzie” (Jana 6:35, BT).
b) Potrzebne jest nawrócenie (porzucenie grzechu, zmiana myślenia i postępowania) oraz w przypadku, gdy ktoś nie był ochrzczony ważnym chrztem, chrzest.
„Nawróćcie się - powiedział do nich Piotr - i niech każdy z was ochrzci się w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a weźmiecie w darze Ducha Świętego” (Dzieje 2:38, BT).
c) Konieczne jest nowe życie, naśladowanie Chrystusa, życie dla sprawiedliwości i służenie
Bogu.
„Na to bowiem powołani jesteście, gdyż i Chrystus cierpiał za was, zostawiając wam przykład, abyście wstępowali w jego ślady; On grzechu nie popełnił ani nie znaleziono zdrady w ustach jego; On, gdy mu złorzeczono, nie odpowiadał złorzeczeniem, gdy cierpiał, nie groził, lecz poruczał sprawę temu, który sprawiedliwie sądzi; On grzechy nasze sam na ciele swoim poniósł na drzewo, abyśmy, obumarłszy grzechom, dla sprawiedliwości żyli; jego sińce uleczyły was. Byliście bowiem zbłąkani jak owce, lecz teraz nawróciliście się do pasterza i stróża dusz waszych” (1 Piotra 2:21-25).
„O ileż bardziej krew Chrystusa […] oczyści sumienie nasze od martwych uczynków, abyśmy mogli służyć Bogu żywemu” (Hebr. 9:14).
d) Jeśli upadamy, możemy prosić Boga Ojca o przebaczenie, powołując się na ofiarę
Chrystusa.
„Dzieci moje, to wam piszę, abyście nie grzeszyli. A jeśliby kto zgrzeszył, mamy orędownika u Ojca, Jezusa Chrystusa, który jest sprawiedliwy. On ci jest ubłaganiem za grzechy nasze, a nie tylko za nasze, lecz i za grzechy całego świata” (1 Jana 2:1, 2).
e) Gdy Pan Jezus powróci w chwale, żywi zostaną przemienieni, a zmartwychwstali
otrzymają nowe ciała. Ciała zbawionych będą wolne od najmniejszej skazy grzechu.
„Oto tajemnicę wam objawiam: Nie wszyscy zaśniemy, ale wszyscy będziemy przemienieni w jednej chwili, w oka mgnieniu, na odgłos trąby ostatecznej; bo trąba zabrzmi i umarli wzbudzeni zostaną jako nie skażeni, a my zostaniemy przemienieni. Albowiem to, co skażone, musi przyoblec się w to, co nieskażone, a to, co śmiertelne, musi przyoblec się w nieśmiertelność. A gdy to, co skażone, przyoblecze się w to, co nieskażone, i to, co śmiertelne, przyoblecze się w nieśmiertelność, wtedy wypełni się słowo napisane: Pochłonięta jest śmierć w zwycięstwie!” (1 Kor. 15:51-54). Dzięki ofierze Jezusa staniemy się nieśmiertelni i będziemy wiecznie uwielbiać Boga (Obj. 22:3, 4).
Wnioski dla nas
W dzisiejszym kazaniu przywołaliśmy sobie na pamięć prawdę o konieczności ofiary Chrystusa i jej znaczeniu dla nas. Lecz czy naprawdę doceniamy zbawczą śmierć naszego Pana? Jeśli naprawdę jesteśmy wdzięczni, to nie zbaczajmy już na własne drogi, jak błądzące owce. Żyjmy dla Tego, który za nas umarł i zmartwychwstał. Zamiast polegać na ludziach, połóżmy całą swą ufność w Zbawicielu i Jego doskonałym dziele. Codziennie umierajmy dla grzechu i żyjmy dla sprawiedliwości. Niezachwianie trwajmy w wierze i nadziei. Obfitujmy w miłość i płynące z niej uczynki. Głośmy Ewangelię słowem i czynem. Chcąc to osiągnąć, trwajmy w społeczności z Bogiem Ojcem, Panem Jezusem i Duchem Świętym. Jeśli ktoś z nas nie nawiązał jeszcze takiej więzi, niech uczyni to teraz.
Opracował: Szymon Matusiak